Zabawy logopedyczne
http://www.krainadzwiekow.pl/
Ćwiczenia oddechowe:
- puszczanie przez rurkę baniek mydlanych z wdychaniem powietrza przez nos,
- wydłużanie fazy wydechowej poprzez zachęcanie dziecka do zrobienia jak największej bańki mydlanej,
- ćwiczenie spokojnego, długiego wydechu – leżenie na podłodze z piłeczką lub balonem na brzuchu,
- wydech z wymawianiem s lub ś lub sz – z jednakową głośnością,
- wydech z wymawianiem s lub ś lub sz – raz głośniej, raz ciszej,
- wydech z wymawianiem s lub ś lub sz – krótko i rytmicznie, dzieląc wydech,
- wydech z wymawianiem s lub ś lub sz, licząc na palcach (po dłuższym treningu do 10 u starszych dzieci),
- liczenie na jednym wydechu,
- liczenie na jednym wydechu, wymawiając jednocześnie: „jedna wrona bez ogona, druga wrona bez ogona, trzecia…”,
- mówienie na jednym wydechu dłuższego tekstu,
- dmuchanie na płomień świeczki, kłaczek waty, papierek – z coraz większej odległości,
- nadmuchiwanie balonika lub gumowej zabawki,
- dmuchanie przez rurkę.
Ćwiczenia warg
- maksymalne oddalanie kącików ust,
- maksymalne zbliżanie kącików ust, tworzenie tzw. „dziobka”,
- zabawa „Który piesek silniejszy”,
- ćwiczenie mięśnia okrężnego ust – zaciskanie warg na kartce papieru,
- „kości” (jak najmocniej), stawianie oporu przed wyciągnięciem kartki,
- wymawianie na przemian głosek i – u z przesadnymi ruchami warg,
- przesuwanie zaciśniętych warg w poziomie i w pionie,
- nakrywanie zębów dolnych dolną wargą i górnych górną wargą,
- głośne cmokanie mocno zaciśniętym „dziobkiem”,
- dotykanie dolną wargą górnych zębów i górną wargą dolnych zębów,
- przy zaciśniętych zębach zwieranie i rozwieranie warg („uśmiech” – „ryjek”, „uśmiech” – „ryjek”),
- przesadne powtarzanie zdania: Małe bazie niesie mama.
Ćwiczenia języka
- zabawa „sprzątamy domek”, myjemy podłogę – język przesuwa się po podniebieniu twardym, w różnych kierunkach, odkurzamy dywan – język tworzy tzw. koci grzbiet, siekacze górne przesuwają się w górę i na dół wzdłuż języka, myjemy okna na parterze i na piętrze – czubek języka przesuwa się po wewnętrznej powierzchni dolnych i górnych siekaczy, zamiatamy długi korytarz – czubek języka przemieszcza się wzdłuż łuku zębowego szczęki i żuchwy od wewnątrz, zmiatamy śmieci na szufelkę – robimy z języka tzw. „łyżeczkę”, dwa ostatnie ćwiczenia dziecko wykonuje naprzemian.
- szybkie wysuwanie i wciąganie języka,
- poruszanie języka od jednego kącika do drugiego przy jednoczesnym niewielkim rozwarciu ust,
- oblizywanie górnej , dolnej wargi i kącików przy szeroko otwartych ustach,
- wykonywanie językiem ruchów wachlujących w kierunku poziomym i pionowym,
- szybkie wciąganie i wyciąganie zagiętego języka do góry tak, aby zahaczał o górne siekacze,
- wysuwanie języka do przodu – język szeroki i wąski na przemian,
- ułożenie języka za górnymi zębami i przesuwanie go wzdłuż podniebienia,
- naśladowanie kotka pijącego mleczko,
- masowanie językiem wewnętrznej strony policzków po lewej i prawej stronie – na przemian.
Ćwiczenia języka i warg
- kląskanie z jednoczesną pracą warg (uśmiech, ryjek),
- naśladowanie odgłosu kopyt konika.
Ćwiczenia żuchwy
- opuszczanie i unoszenie żuchwy z otwartymi wargami,
- opuszczanie i unoszenie żuchwy z zamkniętymi wargami,
- naśladowanie krówki (odgryzanie trawy i charakterystyczne ruchy żucia).
Ćwiczenia słuchowe:
- rozróżnianie dźwięków naturalnych: śmiech, płacz, brzęk monet, szept, głosy zwierząt (zasłonięte oczy, dziecko zgaduje – co słychać),
- „głuchy telefon” – mówienie szeptem do ucha,
- wyodrębnianie słów ze zdań, np. Mój tata pracuje (3 słowa),
- wyodrębnianie sylab w słowach, np. Mój(1) ta-ta(2) pra-cu-je(3),
- wyodrębnianie głosek na początku, w środku i na końcu wyrazu, np. sok-szok, bułka-półka; zagadki – jak się mówi: buty-puty; zebra-sebra?
- podawanie wyrazów rozpoczynających się na określoną głoskę,
- oglądanie obrazków i zgadywanie, na jaką głoskę zaczyna się dane słowo.
Ćwiczenia fonacyjne:
- wymawianie przedłużonej głoski m (mruczenie),
- wymawianie przedłużonej głoski m w połączeniu z innymi głoskami: mmma, mmmo, mmmu, mmme, mmmy,
- wymawianie przedłużonej głoski a bez zmieniania natężenia głosu,
- wymawianie lub śpiewanie przedłużonych samogłosek a-e-i-o-u na jednym oddechu,
- wyliczanki, maszerowanie do rytmu (z tupaniem, klaskaniem, stukaniem dłońmi o kolanka), śpiewanie piosenek.